Pek çok kişinin evlilik kavrami aile olmakla eşdeğerdir. Çiftler tanışıp evlilik kararı aldıktan sonra her kişinin zihninde tasarladığı bir evlilik yaşantısı oluşur. Bu tasarım daha çok kendi geçmişinden çocukluğundan ve ailesinden getirdiği deneyimlerden oluşur. Evlilik öncesinde çoktan bu yaşam oluşmuştur.
Benzer aile yapısı, kültürü ve aile yaşantısı olan çiftlerin daha benzer tasarımları vardır. Bu nedenle, evlilik ilişkilerinde daha fazla uyum gösterebilmektedirler. Ancak, her zaman bu yeterli olmayabilir. Kişilerin evlilik öncesinde tasarladıkları yaşantı ile gerçekler uyuşmayabilir. Bu noktada çiftlerin yeni bir duruma uyum sağlamaları gerekmektedir.
Her değişiklik gibi evlilik de hem uyum içinde hem uyum sürecinde hem de belirsizlikle karşılaşıldığı için sanılanın aksine çok daha kolay bir evre değildir. Ve çok basit konular tartışma ve anlaşmazlıklara yol açabilir. Örneğin; çiftlerden birinin zihninde “ her sabah eşim bana kahvaltı hazırlar”, diğerinde ise “özel günler mutlaka kutlanmalıdır” şeklinde bir tasarım vardır. Bu ayrıntıların pek çoğu evliliköncesinde konuşulmamıştır. Eşlerden biri her sabah kahvaltı hazırlayacağın düşünmektedir. Böylece eşinin ona sevgisini bu yolla ölçmektedir. Oysa diğerinin kahvaltı yapmak gibi bir alışkanlığı olmayabilir ya da ailesinde hiç beraber kahvaltı yapılmamış olabilir. Bu ve benzeridurumlarda ilişkiler gizli bir sınavdan geçmeye başlar. Ufacıksorunlar çözümlenemediği zaman dağ gibi ilişki sorunları yaşanabilir. En doğru yol çiftlerin isteklerini birbirine ifade etmesidir.
Karşılıklı anlayış ve isteklere duyarlılık pek çok sorunu çözen anahtar gibidir. Başlangıçta bu küçük sorunları çözebilen çiftler karşılaştıkları büyük sorunları birbirlerine destek olarak çözebilmektedirler.
Mutlu bir evlilik ilişkisi yaşayan ve birbirlerini destekleyen çiftleraile yaşantısına ve annelik ve babalık görevlerine daha hazır olurlar. Anne – Baba olma kararı almadan önce bu ortamı oluşturmak çok önemlidir. Annelik ve babalık temel görevleri; çocuğun duygusal, sosyal ve fiziksel gereksinimlerini karşılamak, bir yandan dasağlıklı gelişimi için en iyi ortamı hazırlamaktır. Evliliklerinde sorun yaşayan çiftler yaşadıkları gerginlik ve sıkıntı nedeniyle çocuklarına bu ortamı sağlayamamaktadırlar.
Yeni doğan bir bebeğe sahip olmanın getirdiği büyük mutluluklar yanında kişilerin daha önce karşılaşmadıkları ve bilmedikleri pek çok yeni duruma uyum sağlama becerilerini de beraberinde getirir.
Yapılan araştırmalar yaşam ve evlilik kalitesinin en çok 0-3 yaş çocuğa sahip ailelerde düştüğünü göstermektedir. Bir bebeği büyütmek ve hayata hazır hale getirmek, birçok zorlukları barındırır. Bu nedenle, sağlam bir evlilik çatısı kurabilen çiftler bu dönemde birbirlerine destek olarak hem çocukları için hem deçift olarak evlilikten daha iyi doyum alabilirler.
Yaşamın en önemli evrelerinden olan evliliğin başlangıcında çok güzel günler yaşanabileceği gibi sorunlar da yaşanabileceği unutulmamalıdır. Çiftler evlenirken iyi ve kötü günde birlikte olmaya söz verirler. Bunu başarabilen çiftlerin evlilikleri daha uzun sürdürebilmektedir.
Anne – Baba olma kararı alınmadan önce ilişki bu açılardan ele alınarak önce anlaşmazlıklar çözülmeli daha sonra uygun zaman ve ortam varsa yeni bir birey dünyaya getirilmelidir.
Unutulmamalıdır ki, bir çocuğun en temel hakkı sağlıklı ve huzurlu bir evde büyümektir.
